Olur ya bir gün geçer bu zamanlar, biz bunlara da katlanırız.. Uzaklara dalsak da derin derin, arayışta olsak da hep bir şeyleri.. Her geçen gün daha da tüketiyor, daha da umutsuzlaştırıyor.. Umut neydi sahi, her yıkılıştan, her dibe vuruştan sonra kalkacağımızı bilmek miydi? Yoksa aniden ansızın gelen güzel bir hayat cilvesi miydi? Ya dibe vurup bir gün kalkamazsak, ya hepten yıkılıp kalkamayacak olursak.. Ama hayır böyle düşünmeyeceğim, bunca umutsuzluğa rağmen biz yine şarkılar söyleyip şiirler okuyacağız, bugün kablosuz olarak bağladığımız umutlarımızı belki bir gün tekrar gözlerimize, yüz yüze bakarak yeniden yeşerteceğiz..

Bir de çay içeceğiz, hep birlikte umutla, güneşli günlerde..

A.A.

08/02/2017 23:27 Aklımdan geçenler..